Post o niczym i mózg się lasuje

Czasami tak się zdarza, że literki nie składają się w słowa a słowa w zdania. Czasami tak się zdarza, że choćby człowiek bardzo chciał coś powiedzieć albo napisać, to jednak nie idzie. No żadną miarą nie idzie. I naszemu człowiekowi też się coś takiego przytrafiło. Absolutny brak weny. Absolutny brak interesujących rzeczy do powiedzenia. Może to ta pogoda tak na człowieka wpływa, no bo co człowiek ma czuć, jak jednego dnia aura zwodzi go pięknym letnim słońcem, błękitnym niebem i złotymi liśćmi tańczącymi w ciepłym wietrzyku a następnego straszy grzmotami, błyskawicami i rzęsistą ulewą. Albo - co gorsza - mdławą mżawką, która nic tylko mży i mży, nic dramatycznego sobą nie przedstawiając. No pochlastać się można. 

Może też na człowieka wpływa tak brak kontaktu z ulubionym łonem człowieka-członka swojej małej społeczności, zwanym dom kurtury, a dokładniej brak kontaktu z Ulubioną Staruszką, Weteranami, Klubem Pielęgniareczek i Smoczycami. Niestety, proces rekonwalescencji dużego palca u stopy człowieka, przejawiający się schodzeniem paznokcia, przedłuża się i za nic nie da się założyć obuwia sportowego, wymaganego w sali sportowej. A hantle podnosić w szpilkach to jakoś nie halo, co nie? Pewnie moi weterani od razu zadzwoniliby po sympatycznych panów z białymi kaftanikami, zawiązywanymi na plecach, którzy ciupasem odstawiliby mnie do jakiegoś sympatycznego ośrodka zamkniętego, każąc jeszcze sobie płacić za dojazd. A więc przymusowy odwyk i odosobnienie do czasu, aż chorerny paznokieć w końcu raczy odłączyć się od reszty ciała. No chorera jasna szlag.

Być może też wpływ na zanik weny ma fakt przedłużania się kompletowania dokumentów, niezbędnych do włączenia się w szeregi ludu pracy. Jak napiszę, że się człowiekowi już mózg lasuje od tego nie-pracowania, to będzie i tak mało. Oczywiście w kurniku ZAWSZE jest coś do zrobienia, dużo "cosiów", ale. Ale sami wiecie, jak to jest. 

Są oczywiście i pozytywne aspekty pozostawania w kurniku takie że człowiek wypróbowuje WSZYSTKIE przepisy po kolei, które zamieszczane są na ulubionych blogach kulinarnych. Efekty różne, nie zawsze zamierzone przez autorów, ale któryż autor jest w stanie przewidzieć, że gdzieś jakaś roztrzepany człowiek zamiast łyżeczki soli, zalecanej w przepisie, wsypie łyżkę i to słusznych rozmiarów. Na szczęście człowiek próbuje wszystkiego, co ugotował, zanim poda na stół, więc zawsze można efekty roztargnienia sprytnie ukryć w szafce i podać coś z zamrażarkowych zapasów, skrzętnie gromadzonych przez zapobiegliwego człowieka, co pozwala uniknąć wielu nieszczęść a nawet rozwodu. No cóż, nie każdy jest od razu Gordonem Ramseyem albo niejaką Nigellą, co poradzić na to, że był kulinarnym abnegatem przez trzydzieści lat. 

Sami widzicie - nic się nie dzieje. O czym tu pisać.