Takie tam pierdoły

Jestem zestresowana. Powinnam zmienić przydomek na Kłębek Nerwów. Papierkowe sprawy przedłużają się w nieskończoność, przyprawiając mnie o palpitacje serca, pogoda wariuje (mieliśmy dziś kolejną ogromną burzę z piorunami nad lotniskiem - nie wiem dlaczego, ale wszystkie burze się nad nim zatrzymują a pioruny walą jak oszalałe; tak na marginesie - ciekawe, jak to jest, być w samolocie w czasie takiej potężnej burzy) a z nią moje ciśnienie, jak to meteopaty, no i ciągle jestem na serialowym odwyku. Bo my z Towarzyszem jesteśmy absolutnymi fanami Dr. House'a i Dextera. Maniakami, nieprawdaż. A tu całe lato niestety odwyk, przedłużający się coraz bardziej, a wiecie jak jest na odwyku - człowiek miejsca sobie znaleźć nie może, szuka czegoś w zastępstwie, w końcu staje się nerwowy i powarkuje na wszystkich. No, to wiecie, jak wygląda kura na odwyku. Wkurzona kura na odwyku. Barrrrdzo wkurzona kura, którą pozbawiono ulubionych seriali. Może się to zakończyć przemocą domową albo innym przestępstwem, jeśli Fox się nie pospieszy z emisją. Lojalnie uprzedzam. Nieprawdaż. 

A w dodatku w dzisiejszych niusach wyczytałam, że niejaki Sami Hassoun, 22-latek z Libanu, amerykański rezydent, miał w nocy z soboty na niedzielę podrzucić bombę do kosza na śmieci niedaleko stadionu Cubsów, Wrigley Field, jednym z najbardziej ruchliwych miejsc w sobotnią noc, wypełnionych nocnymi klubami. Miejsce w dodatku wyjątkowo zatłoczone w ostatni weekend z racji koncertu jakiejś lokalnej gwiazdy. Na szczęście (?) czujne efbiaj czuwało, inwigilując młodzieńca już od czerwca i sprzedając mu fałszywe materiały wybuchowe oraz aresztując zaraz po podrzuceniu plecaka. Nasi dzielni agencji nie dadzą nam zginąć, trzymając rękę na terrorystycznym pulsie!

I wszystko byłoby pięknie, terrorysta aresztowany, atak udaremniony, gdyby nie szczegóły tej mrożącej krew w żyłach sprawy, która zaczęła się kilka miesięcy temu. Hassoun w rozmowie z kolegą miał powiedzieć, że dobrze by było podłożyć bombę pod to skorumpowane miasto. Albo zatruć wodę w miejskim wodociągu. Albo najlepiej całe Jezioro Michigan. Albo odstrzelić burmistrza (co w mieście, słynącym z korupcji z coraz bardziej skorumpowanymi burmistrzami na czele wielu ludziom mogłoby wydawać się całkiem sensowne). Kolega skrzętnie doniósł władzom o marzeniach druha, z którym niezwłocznie skontaktowali się agenci  efbiaj, incognito albo inne in blanco, pomagając zrealizować niecodzienne marzenia, namawiając, planując i dostarczając materiały wybuchowe, te fałszywe, a w końcu go aresztując. 

A ja się zastanawiam, na ile ten 22-latek rzeczywiście chciał dokonać ataku terrorystycznego, a na ile była to manipulacja naszych dzielnych agentów. Czy rzeczywiście chodziło o aresztowanie terrorysty, o którym władze same powiedziały, że nie był związany z żadną grupą a kierowały nim względy finansowe (hm, tego nie rozumiem) oraz polityczne, czy po prostu potrzeba było władzom spektakularnego zwycięstwa, którym można pochwalić się w mediach. Pokazania społeczeństwu, że władza czuwa i działa, czujna, zwarta i gotowa.

I nie zrozumcie mnie źle - potępiam wszystkie takie ataki. Bezsensowne mordowanie ludzi. Wszystkich tych samobójców, obwieszonych materiałowi wybuchowymi, którzy w słoneczne poranki wchodzą do autobusów, wypełnionych kobietami i dziećmi, jednym ruchem ręki wysyłając ich i siebie samych prosto do raju. Tylko bardzo nie lubię, jak robi się ze mnie głupa. A jakoś tak mi się po głowie kołacze, że ktoś tu usiłuje nas ciut przerobić. Wała z nas robi, nieprawdaż. A tego bardzo nie lubię. Oj jak nie lubię. 

No i takie to wieści z kurnika małego i dużego. Zainteresowanych informacjami o bomberze odsyłam tutaj, polecam komentarz pod artykułem, jakże zbieżny z moimi niecnymi podejrzeniami. Jak widać, nie tylko mnie ta cała sprawa podejrzanie zalatuje. Ani chybi zalatuje. Siur, ze hej, jak mówią chicagowscy górale z Zakopca.

PS. A jak ktoś mi doradzi, co ugotować na obiad dwóm mężczyznom, z których jeden nie jada ryby a drugi wieprzowiny, za to obaj jedzą kurę, przy czym jeden tylko pierś a drugi wszystko, jak obleci, to wyślę mu wirtualnego buziaczka:-) I proszę nie ściągać przepisów z blogów kulinarnych, bo te to już chyba wszystkie wypróbowałam:-)

PS2. I lepiej, żeby doradzały kobiety, bo jak się Towarzysz Życia dowie, że przesyłałam jakieś buziaczki, nawet wirtualne, obcym mężczyznom, to będziemy mieć domestik wajolens. Czyli przemoc domową po hamerykańsku. A za to tu wsadzają za kratki a nie głaszczą po główkach, jak w ojczyźnie miłej. Więc może być groźnie, hm hm.

No. To by było na tyle. Dzień dobry i dobranoc Państwu.