Dawno, dawno temu, na Dzikim Zachodzie

Dawno, dawno temu, na Dzikim Zachodzie, szeryf stanowił prawo. To on był wyrocznią, alfą i omegą, bogiem małej społeczności, którą miał się opiekować. I choć od tamtej pory minęło trochę lat, zmieniło się prawo, obyczaje, to jednak pewnemu szeryfowi ciągle się wydaje, że żyje w tamtych pięknych czasach. Niestety, jego zdania nie podziela rząd federalny, który prowadzi przeciwko naszemu dzielnemu stróżowi prawa śledztwo. Dlaczego? Ano posłuchajcie...

Nasz dzielny szeryf nazywa się Joe Arpaio, mieszka w pięknym stanie Arizona, w hrabstwie Maricopa (obejmującym stolicę stanu Phoenix oraz najbliższe okolice) i choć sam jest synem włoskich imigrantów, to jednak zdecydował się wydać walkę imigrantom właśnie, którzy masowo a nielegalnie przybywają z pobliskiego Meksyku. Oczywiście na jego celowniku nie znajdują się tylko nielegalni przybysze. Jego ambicją jest całkowite oczyszczenie miasta z kryminalistów wszelkiej maści, poczynając od złodziei, prostytutek i  dilerów narkotyków a kończąc na wszystkich tych, którym nie działa lewy kierunkowskaz. Ma do dyspozycji 160 ludzi, nie licząc gromady wolontariuszy, którzy dobrowolnie patrolują ulice, wyszukując przestępców i zamykając ich w lokalnym więzieniu. I wszystko byłoby pięknie, gdyby nie kilka małych ale.

Ale numer 1 - więzienie to nie klasyczny budynek z kratami, toaletami, dostępem do bieżącej wody, ale ogromne miasteczko namiotów, które Nasz Dzielny Szeryf odkupił od armii (pozostałości po wojnie w Korei). W każdym z nich mieści się po 20 łóżek. Nie ma bezpośredniego dostępu łazienek, które mieszczą się w usytuowanym niedaleko murowanym budynku, zawierającym również kuchnię i biura. Wydawane są tylko dwa posiłki dziennie, a szeryf chwali się w wywiadach, że policyjne psy w jego hrabstwie są lepiej karmione, niż więźniowie. 

Osadzeni mogą oglądać dwa kanały telewizyjne – o pogodzie, "żeby wiedzieli, że jutro znowu będzie gorąco jak cholera” i o gotowaniu „żeby wiedzieli, jak pyszne jest żarcie na wolności”. W namiotach nie ma klimatyzacji, choć w środku lata temperatura dochodzi do 50 stopni Celsjusza. Na protesty więźniów szeryf ma jedną odpowiedź: "Jeśli ci się tu nie podoba, to nie wracaj. I przestań narzekać. Nasi żołnierze, walczący w Iraku i Afganistanie mieszkają w takich samych namiotach, w dużo gorętszym klimacie... Więc po prostu się zamknij" (cytat z oficjalnej strony Naszego Dzielnego Szeryfa, którą znajdziecie tutaj). Warunki są spartańskie, ale szeryf uważa, że żadnemu nielegalnemu imigrantowi ani kryminaliście (którymi wy też możecie się nagle stać, sprawdźcie więc dokładnie stan techniczny waszego samochodu przed wizytą w Phoenix, ludzie Szeryfa są bardzo czujni i zdeterminowani, aby złapać nas wszystkich) nie należą się względy.

Ciekawie wygląda również program resocjalizacji - prace społeczne w grupach, połączonych wspólnym łańcuchem (pewnie je pamiętacie ze starych filmów - tak to teraz wygląda w Arizonie), również dla kobiet i nieletnich, "edukacyjne" marsze skutych więźniów przez centrum Phoenix ("Matki dziękują mi, że mogły pokazać dzieciom, co je czeka, jeśli zejdą na złą drogę" – zachwala swój pomysł szeryf) oraz billboardy z napisami „Jeśli ci się tu nie podoba, to nie wracaj”.

Mnie osobiście jednak najbardziej urzekł inny pomysł Naszego Dzielnego Szeryfa: 

Wolne pokoje w Arpaio's Inn - czyli neon nad więzieniem:-)

Ale numer 2 - łamanie praw człowieka i nadużywanie przemocy, które ma miejsce w więzieniu Naszego Dzielnego Szeryfa. Liczne skargi więźniów i ich rodzin doprowadziły do rozpoczęcia śledztwa federalnego, które wykazało liczne nadużycia ze strony szeryfa i jego ludzi. Znęcanie się przez klawiszy, tortury, nierzadko doprowadzające do śmierci są tutaj na porządku dziennym. Byli więźniowie lub ich rodziny do tej pory wywalczyły od hrabstwa 43 miliony dolarów odszkodowania za znęcanie się i zabójstwa.

Ale numer 3 - federalne śledztwo dowiodło, że szeryf i jego ludzie są tak zajęci łapaniem imigrantów, że zapomnieli o pozostałych obowiązkach, w związku z czym w mieście notuje się 69 % więcej brutalnych przestępstw, niż kilka lat temu i 166 % więcej morderstw. Znacznie wydłużył się też czas oczekiwania na policyjną interwencję, bo funkcjonariusze szeryfa są zbyt zajęci łapaniem nielegalnych zbieraczy kukurydzy i kapusty. Wprawdzie władze federalne cofnęły niedawno szeryfowi uprawnienia do łapania imigrantów, ale Arpaio nic sobie z tego nie robi, dalej prowadząc swoje łapanki, a do tego chwaląc się nimi głośno w mediach, po każdej akcji organizując konferencje prasowe.  

Ale numer 4 - Nasz Dobry Szeryf (nazywający sam siebie Najtwardszym Szeryfem Ameryki) prowadził w tv swoje własne reality show (stacja Fox News wyemitowała trzy odcinki)  "Uśmiechnij się, jesteś aresztowany", w którym poszukiwani przestępcy byli zatrzymywani w kompromitujących ich sytuacjach filmowanych ukrytą kamerą. – Nie jestem z tego jakoś specjalnie dumny – przyznaje. – Ale zrobiłem, co do mnie należało – to był swego rodzaju apel do ściganych, żeby sami się zgłosili, zanim ich ośmieszymy w telewizji.

Zarzutów przeciwko cierpiącemu na manię wielkości Szeryfowi  (chwali się między innymi, że zatrzymał samego Króla Elvisa, ale puścił wolno, bo ten okazał należny władzy szacunek) jest wiele, ale czego by o nim nie mówić i jakich argumentów przeciwko nie przytaczać, cieszy się on wielkim poparciem, piastując swój urząd od dekady. Jest w swoim hrabstwie absolutnie wszechwładny, stojąc ponad prawem  i owo prawo naginając według własnego widzimisię, pomimo toczących się przeciwko niemu śledztw.

I co powiecie na takiego szeryfa? 

Najtwardszy Szeryf Ameryki

P.S. Nasz Dobry Szeryf jednak jest moim idolem z zupełnie innego względu - bardzo pomysłowej kampanii reklamowej przy użyciu... różowych męskich bokserek z logo urzędu szeryfa hrabstwa Maricopa oraz napisem "Go, Joe!" :-))))))))) Nasi politycy mogliby się od niego uczyć:-)