Za chwilę dalszy ciąg programu

Wiecie co - w takie piękne, słoneczne dni aż chce się żyć. Nareszcie po wielu szaro-burych dniach wyszło słońce. I to jak - niebieściutkie niebo i skrzący się śnieg - nareszcie widać, jak piękną mamy zimę. I nawet mróz nie odstrasza, bo tu właściwie nie wychodzi się na dwór (albo pole, jak mówią w Małopolsce:-P) - z domu do samochodu, z samochodu do pracy albo sklepu i znowu do auta. Zima jakoś niestraszna, jak nie trzeba marznąć na przystanku czy w nieogrzewanym autobusie, w którym oddech zamarza w powietrzu:-)

Pisałam wczoraj o zboczeniach ale zapomniałam wspomnieć jeszcze o mojej słabości do Jasona Stackhouse. Oglądacie serial True Blood? Jeśli nie, to polecam bardzo. Nie zrażajcie się całą tą fabułą  - wampirami, wilkołakami czy zmiennokształtnymi, bo choć o historię istnienia we współczesnym świecie wampirów tu chodzi, to największym atutem tego serialu jest świetnie nakreślone tło społeczne. Akcja się dzieje na południu w małym, zapyziałym miasteczku, wśród prawdziwych rednecków (oględnie rzecz ujmując, amerykańskich mieszkańców prowincji nie grzeszących ani nadmiarem edukacji, ani inteligencji:-) ). Każda z postaci jest świetnie nakreślona, w każdym szczególe i drobiazgu a moim największym idolem jest wymieniony wcześniej Jason. Jason jest głupi. Jason jest bardzo głupi. Jason sam mówi, że jest zbyt głupi, żeby mieć depresję. Kocham Jasona:-))) Kocham scenarzystę, który pisze świetne teksty dla tej postaci. W ogóle uwielbiam ten serial. Może nie rusza mnie zbytnio historia wielkiej miłości Sookie i Billa, to wszyscy pozostali bohaterowie są po prostu genialni - Hoyt i jego dominująca mamuśka, pierdołowaty detektyw Andy czy gej Lafayette, który swoimi strojami, makijażem i tekstami zwala z nóg:-) Ale i tak najlepszy jest Jason. Kocham Jasona:-))

A w oczekiwaniu na wielki powrót Stackhousa, specjalnie dla Beatty, której spodobały się meduzy - jeszcze więcej meduz:-)) film nakręcony przez Króla Kurnika w akwarium w Sydney.

P.S. Właściwie dzisiaj powinnam napisać - przepraszamy za usterki, bo coś się pochrzaniło w blogerze. Wchodzę Ci ja rano na bloga a tam brzydka niespodzianka - zdjęcie w nagłówku nagle straciło ostrość. Zmiana szablonu i tła nie pomaga, widać znowu coś zmieniają i wystąpiły nieprzewidziane komplikacje. Za wszystkie usterki przepraszamy. Za chwilę dalszy ciąg programu:-)