Deadwood

A to już nasz ostatni przystanek w Black Hills - słynne miasto Deadwood. Przyjechaliśmy tam tuż przed zmrokiem i chwilę przed nawałnicą, która zaraz po zmroku rozpętała się nad miastem. Miasteczko urzekło mnie swoim położeniem - w dolinie, otoczonej wysokimi wzgórzami, porośniętymi bujnym lasem. Wygląda jakby wyjęte prosto z filmów o Dzikim Zachodzie. Jedyne, co psuje ten obraz to kasyna, kasyna i jeszcze raz kasyna. Wszędzie pobrzękują automaty do gry, przyciemnione światła i zielone stoliki zachęcają do wejścia i spróbowania szczęścia w takiej czy innej grze. Oczywiście żelaznym punktem programu jest wizyta w słynnym saloonie nr 10, gdzie w czasie gry w karty został zabity słynny Wild Bill Hickok, rewolwerowiec i hazardzista. Zresztą na pamiątkę tamtej gry mówi się w pokerze o tak zwanej "ręce umarlaka", oznaczającej karty, które podobno w tym feralnym momencie trzymał w ręce.

Deadwood zostało założone bezprawnie i było też miastem bezprawia. Zgodnie z Traktatem z Fortu Laramie z roku 1868 Black Hills miały należeć do plemienia Dakotów. Jednak kiedy w roku 1874 ppłk George Custer wraz ze swoją ekspedycją odkrył niedaleko bogate złoża złota, w Góry Czarne zaczęli ściągać biali osadnicy, zwabieni wizją szybkiego wzbogacenia się, łamiąc tym samym postanowienia traktatu. Fala gorączki złota przyczyniała się do zbudowania miasta, które w krótkim czasie liczyło 500 osób.

Do jego rozwoju na pewno przyczyniło się dwóch braci - Charlie i Steve Utter, którzy w 1876 roku sprowadzili do Deadwood wszystko, co było potrzebne do rozwoju nowej osady, w tym również zawodowych hazardzistów i prostytutki. Ponieważ miasto zasiedlone było głównie przez mężczyzn, istniało ogromne zapotrzebowanie na ich usługi, wkrótce więc to nierząd właśnie zaczął przynosić największe dochody. Niejaka Madam Mollie Johnson w krótkim czasie została właścicielką najlepiej prosperującego domu publicznego, z kolei Tom Miller we wrześniu tego samego roku otworzył słynny "Bella Union Saloon a kolejny (i jednocześnie dom publiczny, a jakże), "Gem Variety Theater" otwarty został w kwietniu 1877 roku przez Ala Swearengena, który trzymał w ręku także handel opium w mieście. Miasto cieszyło się złą reputacją, przyciągało bowiem najgorsze szumowiny z okolicy. Morderstwa były tu na porządku dziennym, a kary nie zawsze odpowiednie i zgodne z prawem. 

Gdy gorączka złota minęła Deadwood powoli przekształciło się w spokojne, ciche miasteczko górnicze. W roku 1876 nawiedziła je epidemia ospy a trzy lata później wielki pożar, który strawił ponad 300 budynków i majątek wielu mieszkańców, zmuszając znaczną liczbę osób do szukania szczęścia gdzie indziej. Dzisiejsze Deadwood jest znaczącym ośrodkiem turystycznym, znanym ze swych restauracji i kasyn gry. 

A to już słynny Saloon nr 10, w którym swój bujny żywot zakończył Wild Bill Hockok

Krzesło, na którym siedział Bill w chwili śmierci.

Pomnik Wild Billa

Jeśli ktoś kiedyś będzie wybierał się do Deadwood i szukał sympatycznego miejsca na nocleg, polecam Iron Horse Inn, niewielki hotelik w centrum. Zakochałam się w tym miejscu, w którym pokoje wyglądają jak skrzyżowanie pokoju nad saloonem i burdelu - z wysokim sufitem, wysokimi wąskimi oknami, wiktoriańskimi tapetam i bordowym sufitem:-)) Fantastyczne miejsce, z duchem, klimatem i pięknym widokiem na góry.

Źródła: ciocia Wikipedia i wujek Gugle