środa, 20 lipca 2011

Badlands

To był mój pierwszy (ale miejmy nadzieję, nie ostatni:-) ) amerykański park narodowy. Słynne Badlands, kraina skał otoczonych falujaca prerią i siedziba grzechnotników:-))

Badlands było przedostatnim przystankiem w czasie naszej krótkiej podróży przez Południową Dakotę. Do parku wjechaliśmy wczesnym rankiem, kiedy mgły dopiero unosiły się w górę, odsłaniając niesamowity, księżycowy krajobraz.







Te skały stanowiły przed milionami lat dno ogromnego morza, pokrywajacego całą centralną część kontynentu, teraz - zerodowane przez wodę i wiatr - tworzą fantastyczne kształty. Przez park prowadzi kilka dróg, w tym trasa widokowa, którą i my się poruszliśmy. Droga była wąska i kręta, na szczęście co kilka kilometrów (a w niektórych bardziej atrakcyjnych miejscach co kilkadziesiąt metrów), znajdowały się punkty widokowe. Niestety, gęsto rozmieszczone tablice, ostrzegające przed grzechotnikami, skutecznie zniechęcały mnie do brodzenia w trawie. Ze zgrozą patrzyłam na całe rodziny w klapeczkach, łażące sobie beztrosko poza wyznaczonymi szlakami. Brrr. Na szczęście grzechotniki bały się nas równie mocno, jak my ich, bo żaden się nie pokazał.

Na szlakach znajduje się kilka przeszklonych gablot ze skamieniałymi szczątkami prehistorycznych zwierząt. Teren ten jest prawdziwym rajem dla  zainteresowanych paleontologią. W oligocenie (35-23 milionów lat temu) był to teren płaski, podmokły, porośnięty bujnym, tropikalnym lasem. Na podstawie znajdowanych szczątków wiadomo, że w owym lesie żyły pra-konie, tapiry, dziki, nosorożce, hipopotamy i tygrysy szablastozębe. Ich kości znajdowane są w parku do dnia dzisiejszego, zresztą wielu turystów właśnie po to ze szlaków schodziło - żeby pobuszować wśród skał i przywieźć do domu jakieś ciekawe trofeum. Nikogo nie odstraszały tabliczki z prośbami, żeby tego nie robić i groźbami kar:-)








Teren Badlands był zamieszkały przez łowców mamutów co najmniej od 11 tysięcy lat. Po epoce lodowcowej na prerii żyli Indianie, dla których głównym źródłem pożywienia stały się bizony. Od tysiącleci Indianie traktowali Badlands z poczuciem trwogi i respektu przed siłami natury. Siuksowie nazywali ten teren mako sica, a francuskojęzyczni traperzy z Kanady - "złymi ziemiami do przejścia" (les terres mauvaises a traverser), po angielsku właśnie bad lands.

W dzisiejszych czasach bizony - po długiej przerwie - znowu wróciły do Badlands. Ich ogromne stada (choć dużo mniejsze, jak w czasach przed najazdem białych) znowu pasą się na prerii. Niestety, żadnego nie widzieliśmy z bliska, jedynie przez obiektyw aparatu z taaaaaakim teleobiektywem, dzięki uprzejmości jednej pani z Minnesoty, która użyczyła mi swojego aparatu na którymś punkcie widokowym. Jednak jeśli dobrze się przyjrzeć, widać je na jednym z filmów Króla, które zamieściłam poniżej. Te małe czarne kropki to bizony właśnie:-))







Badlands znajduje się na terenie jednego z największych rezerwatów indiańskich, Pine Ridge. Niestety, do rezerwatu i miejsca słynnej masakry nad strumieniem Wounded Knee, nie udało nam się dojechać - od południa nadciągała potężna burza i trzeba było czym prędzej uciekać z parku. Zostało więc robienie zdjęć, filmowanie i nadzieja, że kiedyś jeszcze zawitamy w te okolice (mła zaopatrzona w kowbojki, żeby d... nie trzęsła ze strachu przed grzechotnikami:-) ).

Filmy sa długie, ale staraliśmy się nagrać jak najwięcej - tam było tak pięknie, że nie byłam w stanie odłożyć aparatu a potem przy montażu marudziłam Królowi: "tylko za dużo nie wycinaj! nie za dużo!" No i mamy - prawie godzinny film z Parku Narodowego Badlands:-) Miłego oglądania:-))




14 komentarzy:

  1. Jak tylko bede miala kiedys okazje, to Cie osobiscie ukocham za te filmy:)) W Badlands bylam ponad 20 lat temu, to byla nasza pierwsza wycieczka z tych dalekich. Jest to niesamowite miejsce, tam chyba pierwszy raz zdalam sobie sprawe z ogromu tego kraju. Ale na pewno tam po raz piewszy Ameryka rzucila mnie na kolana. Dzieki jeszcze raz, obejrzalam ze lzami w oczach, podklad muzyczny jest tak trafiony, ze normalnie czulam sie jakbym tam znow byla.

    OdpowiedzUsuń
  2. Dziewczę, przyprawiasz mnie o ataki zazdrości,że tam nie byłam i...nie będę.Wiem, to brzydkie uczucie i się wstydzę. Ale trzeba przyznać,że te widoki robią wrażenie.W ładnym miejscu mieszkają grzechotniki.
    Miłego,:)
    P.S.
    Grzechotniki to w sumie sympatyczne węże, bo ostrzegają o swej obecności i wcale nie tęsknią za ludzkim towarzystwem.

    OdpowiedzUsuń
  3. Wow :) świetne widoki :) aż się gorąco robi jak się patrzy!

    OdpowiedzUsuń
  4. Hm... nigdy nie ciągnęło mnie na drugi kontynent.. ale przyznaję, ze po tym poście chyba trochę zaczyna mnie to ciekawić.. :) dziękuję za tą wspaniałą wycieczkę

    OdpowiedzUsuń
  5. Star, to jest też pierwsze miejsce, w którym Ameryka mnie rzuciła na kolana. Zakochałam się w Badlands i zakochałam się w Ameryce po tej wycieczce. To kraj idealny dla takiego obieżyświata jak ja - tu zawsze jest coś do zobaczenia. Jest absolutnie, nieziemsko piękna.

    OdpowiedzUsuń
  6. Anabell, jestem pewna że ja Tobie też miałabym czego zazdrościć. Zawsze chcemy tego, czego nie możemy mieć, prawda?:-)
    Tak czy inaczej, z chęcią pokażę tutaj wszystkie miejsca, w które się wybieramy. Nie ma ich znowu tak dużo, ze względu na odległości i pracę Króla, ale gdziekolwiek nie pojedziemy, zawsze będzie sesja zdjęciowo - filmowa, słowo harcerza:-)

    OdpowiedzUsuń
  7. Mała Mi, widoki zatykały dech w piersiach. Na każdym punkcie widokowym Król musiał mnie siłą zaganiać do samochodu, bo nie chciałam się ruszać. Obiecuję sobie, że kiedyś wybierzemy się na kilka dni tylko do Badlands, żeby zjeździć je wzdłuż i wszerz, na spokojnie i bez pośpiechu.

    OdpowiedzUsuń
  8. Tabu, ze wstydem przyznam, że kiedyś nie ciągnęło mnie specjalnie na ten kontynent - wydawał mi się taki... oklepany. Wolałam pojechać w jakiekolwiek inne miejsce w świecie, niż tutaj. A teraz muszę to powiedzieć - byłam głupia. To jest niesamowicie piękny kraj i życia mi nie starczy, żeby obejrzeć wszystkie te fascynujące miejsca.

    P.S. Przepraszam, zapomniałam zapytać Króla o tę muzykę do filmu o prerii. Obiecuję dzisiaj się poprawić i ścignąć go, jak tylko wróci do domu.

    OdpowiedzUsuń
  9. Lotnico, masz racje, jedno zycie to za malo zeby poznc ten kraj. Teraz rozumiesz dlaczego ja tak bardzo kocham Ameryke:)) Nie ludzi, ale ten kraj. Czekam kiedy sie wybierzesz do Grand Canion, tylko dobrze byloby zebyscie pojechali do tej czesci, ktora lezy na terenach indianskich, bo to duzo piekniejsze niz oficjanly Park Narodowy, w ktorym narobili zabezpieczen, tarasow widokowych i pierdol, ktore moim zdaniem rujnuja nature. Grand Canion, Badlands, Niagara Falls i jeszcze pare innych miejsc, to miejsca ktore mnie zupelnie zatkaly. Stalam bez slowa i tylko lzy plynely mi po policzkach. Jestem zupelnie oszalala z milosci na punkcie Ameryki, duzo bardziej niz moj maz:)))

    OdpowiedzUsuń
  10. Lotnico, czeka coś na Ciebie na moim blogu, odbierz.

    OdpowiedzUsuń
  11. nie dziwię się, że nagrywaliście, miejsce zasługuje na niejedn film!

    OdpowiedzUsuń
  12. Star, byłaś może w Kentucky w Jakiniach Mamucich? To następne miejsce, w które się wybieramy, więc wszelkie informacje będą mile widziane:-) O Grand Canion będę pamiętać, bo tam chyba pojedziemy po jaskiniach:-) plan zwiedzania mamy ułożony na lata:-)))

    OdpowiedzUsuń
  13. Anabell, dopiero dziś zobaczyłam. Pięknie dziękuję, wieczorem pomyślę nad odpowiedziami:-)

    OdpowiedzUsuń
  14. Ola, ręka mnie już bolała od trzymania aparatu ale nie mogłam przestać:-)) Tam jest nieziemsko pięknie.

    OdpowiedzUsuń